اجتماعی

خبرنگار بودن یعنی زیستن در خط مقدم حقیقت، روایتی از جان‌هایی که به عشق مردم سوختند

در هفدهم مرداد، روز بزرگداشت خبرنگار، ایستاده‌ایم در برابر آیینه‌ای از شجاعت و تعهد؛ جایی که قلم از گلوله جلوتر رفت و حقیقت، بهای جان گرفت. هفدهم مرداد، تنها یک روز تقویمی نیست، یادآور فانوس‌هایی‌ست که سوختند تا جامعه در تاریکی نماند.

به نوشته پیام کنفرانس، این روز نامِ خونِ «محمود صارمی» را به دوش می‌کشد؛ خبرنگاری که در سال ۱۳۷۷ در مزارشریف افغانستان، به جرمِ حقیقت‌گویی، در خون خود غلتید. از همان روز، ۱۷ مرداد در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز خبرنگار» ثبت شد. اما این روز، فقط پاسداشت نام یک شهید نیست؛ بلکه بزرگداشت تمام آن‌هایی‌ست که با دوربین، قلم یا صدای‌شان در جبهه خبر، بی‌ادعا ایستاده‌اند.

خبرنگاری، جنگ نان نیست؛ نبرد جان است

در روزهایی که بسیاری به‌دنبال امنیت شغلی‌اند، خبرنگاران، امنیتِ جان‌شان را بر سر شرافت حرفه‌ای می‌گذارند. آنان در دل بحران، در میان آتش، دود، یا زیر آوارهای زلزله و انفجار، حاضر می‌شوند تا تصویری بی‌پرده از واقعیت را به خانه‌های مردم برسانند. آن‌ها تنها ناقلان خبر نیستند؛ خود خبرند، وقتی زخمی می‌شوند، یا جان می‌دهند تا راستی زنده بماند.

از سیستان تا سوریه، از کرمانشاه تا کابل؛ صدای بی‌صدایان بوده‌اند

در روزهای تلخ سیل و زلزله، خبرنگار نخستین کسی‌ست که با کفش گِلی و دست خالی به دل ماجرا می‌زند. در جنگ‌ها، از پشت خاکریزها گزارش می‌دهد، نه برای دیده‌شدن، بلکه برای شنیده‌شدنِ حقیقت. خبرنگار، نماینده مردم در صحنه‌هایی‌ست که دیگران از آن می‌گریزند.

و در میدان‌هایی دیگر، روایت همچنان ادامه دارد…

خبرنگاری فقط روایت بحران نیست؛ گاهی روایت زندگیست

خبرنگاران شهید، نه فقط با دوربین یا قلم، که با جان‌شان از مردم نوشتند. آن‌ها نشان دادند که این شغل، تنها یک حرفه نیست؛ یک رسالت است. رسالتی که در خط مقدم جنگ رسانه‌ای، در خاک و خون و هیجان و اشک و لبخند، زنده است.

سختی‌های خبرنگاری فقط در میادین بحران نیست

خبرنگار، گاهی بدون بیمه است؛ با حقوقی اندک، بی‌امنیت شغلی، بدون تعطیلی و مرخصی. او باید همیشه آماده باشد، حتی در نیمه‌شب، تا خبر را برساند؛ حتی اگر کسی قدرش را نداند.

در روز خبرنگار، برای لحظه‌ای سکوت کنیم؛

به احترام صدای لرزانی که از میان گردوخاک انفجار، حقیقت را فریاد زد.

به احترام چشمانی که تصویر واقعی درد یا شادی را ثبت کرد.

و به احترام قلب‌هایی که به جای سنگ، قلم برداشتند.

روز خبرنگار گرامی باد.

انتهای پیام/ منبع: پیام کنفرانس –  اکرم شعبانی

یادداشت